Moerdijk

Volgens de Europese Commissie moet Nederland de alternatieven voor de ontpoldering van de Hedwigepolder wetenschappelijk voldoende schragen. Daarmee reageert de Europese Commissie op een aantal kritische vragen van o.a. het Belgische europarlementslid Kathleen van Brempt (sp.a) over de Nederlandse weigering om de afspraken met Vlaanderen inzake natuurherstel in het Schelde-estuarium na te komen.

In juni 2011 besloot de Nederlandse regering om de Hedwigepolder niet onder water te zetten. Dat was wel afgesproken in de Scheldeverdragen, waarin zowel natuurherstel, veiligheidsmaatregelen tegen overstromingen en de uitdieping van van de Schelde zijn opgenomen. Die uitdieping is noodzakelijk om de verdere ontwikkeling van de Antwerpse haven mogelijk te maken. Na protest van Zeeuws-Vlaamse landbouwers stelde Nederland een alternatief voor: de ontpoldering van de zogenaamde Schorer- en Welzingepolder nabij Vlissingen. “Daar zijn verschillende problemen mee,” zegt van Brempt. “Die gebieden werden immers al gebruikt als compensatie voor de aanleg van de Westerschelde Container Terminal (WCT). Je kan hetzelfde gebied geen twee keer gebruiken. De Commissie bevestigt dat gelukkig in haar antwoord.” Bovendien liggen de alternatieven veel dichter bij de zee, zodat het water daar zouter is dan ter hoogte van de Hedwigepolder. Je creëert wel extra natuur, maar niet hetzelfde soort natuur,” zegt zij. Ook de Commissie lijkt nu te twijfelen aan die alternatieven. Die vindt dat Nederland de alternatieven wetenschappelijk voldoende moet onderbouwen, en er op moet toezien dat alternatieven gelijkwaardig en even doelmatig zijn.

Het antwoord van de Europese Commissie legt de bal nu opnieuw in het Nederlandse kamp. Ook zouden milieuorganisaties daarmee naar het Europese Hof kunnen stappen. “Dat zou iedereen wel eens zuur kunnen opbreken,” zegt Van Brempt. “Nederland kan veroordeeld worden, maar een uitspraak kan ook effecten hebben op de verdere ontwikkeling van de Antwerpse haven. Bovendien zorgt de niet-naleving van de Scheldeverdragen door Nederland voor een vertrouwensbreuk tussen de landen én tussen de overheden enerzijds en de milieuorganisaties anderzijds. De Nederlanders bliezen immers een evenwichtig samenwerkingsmodel met die verenigingen op.”