Moerdijk

Hebben dikwijls grote – en dure – gevolgen voor de toekomst. Dat is deze week weer eens goed naar voren gekomen in een zogenaamde raadsinformatiebrief over verbetering van het binnenklimaat op de werkplekken in het gemeentehuis. Je wordt er niet echt blij van als je dat stuk hebt gelezen, maar er is nu wel duidelijkheid over een aantal zaken die al vanaf de bouw spelen in dat praathuis op poten.

Door het instellen van een bouwcommissie die geen verstand had van bouwen; maar alleen naar de centen heeft gekeken; is dit gebouw nu al aan een grote renovatie toe. Een probleem vanaf het begin was een jarenlange daklekkage. Overal stonden emmers om het water op te vangen. In die tijd kwam ik nog wel eens in dat gebouw en mocht toen ook even naar die lekkage kijken. Het viel mij direct op dat de loodslabben te lang waren. Hierdoor ontstaat capillaire (aanzuigende) werking. Dan komt er water onder de dakbedekking en dat lekt naar binnen. Er werd niets aan gedaan want dat was niet de oorzaak. Na een paar jaar van onderzoek kwamen de zgn. deskundigen toch op het idee om het lood in te korten en het lekte niet meer! Maar ja, toen had de SP nog geen afdeling in Moerdijk, en gewone burgers hadden toentertijd al helemaal niets in te brengen. Ook de vloeren waren niet echt waterdicht en hebben jarenlang gelekt naar de parkeergarage. Dat is vele jaren later opgelost onder toezicht van de eigen onderhoudsdienst.

De inrichting met grote open ruimten waarin tientallen mensen moeten werken, telefoneren en overleggen, met alleen wat schotjes van anderhalve meter hoogte was in die tijd op de meeste plaatsen al naar de prullenmand verwezen. Maar het was wel een stuk goedkoper dan het plaatsen van goede werkplekken met geïsoleerde wanden tot het plafond.

Ook werd het niet nodig gevonden om een liftinstallatie op de dakrand te plaatsen voor het wassen van de ramen en het onderhoud aan de gevels. Iets wat enkele jaren nadien verplicht is geworden. Dat werd wegens de kosten al direct uit het bestek geschrapt door het college van B&W waarin drie kolonels een meerderheid hadden. De door de raad benoemde voorzitter van de bouwcommissie was – zoals gebruikelijk – iemand van de grootste partij (CDA). Die had de gave om heel lang te praten en toch niets te zeggen, maar of dat nu direct de juiste mens hiervoor was betwijfel ik. Er zaten op dat moment ook mensen met een bouwtechnische achtergrond in de raad, maar die hadden de handicap dat zij geen lid van het CDA waren.

Er ligt nu een onderzoeksrapport waarin vooral wordt ingegaan op de technische verbeteringen. Helaas wordt aan de grootste wens van de hardwerkende ambtenaren over geluidgeïsoleerde en meer privacy gevende werkplekken weinig tot geen aandacht besteedt. En dat is erg jammer, want zij hebben recht op een goede werkplek. Wat dat allemaal gaat kosten staat in een vertrouwelijk stuk aan de raadsleden. Ik heb het niet gelezen en ga dat nooit doen bij vertrouwelijke stukken. Maar dat het honderdduizenden euro’s zal gaan kosten kan ik op basis van het rapport wel inschatten.