Moerdijk

NEW YORK, 5 augustus 2007 - Telkens wanneer de Verenigde Staten wapens verkopen aan hun Arabische bondgenoten, verkopen ze wapens tegen die wapens aan Israël. Washington wil naar eigen zeggen op die manier de “gematigde krachten” in de regio versterken tegen Iran en Syrië. Specialisten zeggen dat de wapenleveringen aan ondemocratische regimes de regio op lange termijn nog onstabieler maken.

Uit: DE WAARHEID VOLKSEDITIE VOOR NEDERLAND

VS in wapenwedloop met zichzelf in Midden-Oosten
NEW YORK, 5 augustus 2007 - Telkens wanneer de Verenigde Staten wapens verkopen aan hun Arabische bondgenoten, verkopen ze wapens tegen die wapens aan Israël. Washington wil naar eigen zeggen op die manier de “gematigde krachten” in de regio versterken tegen Iran en Syrië. Specialisten zeggen dat de wapenleveringen aan ondemocratische regimes de regio op lange termijn nog onstabieler maken.

Wanneer Egypte Abrams-tanks geleverd krijgt, koopt Israël Hellfire-antitankraketten om de Egyptische tanks op te blazen. Op de verkoop van F-15 gevechtsvliegtuigen aan Saudi-Arabië volgt de levering van luchtdoelraketten van het type Sidewinder, Sparrow, Hawk of Stinger aan het Israëlische leger. Je weet maar nooit.

Amerikaanse regeringen hebben er in het verleden altijd over gewaakt dat Israël een “kwalitatieve voorsprong” behoudt op zijn Arabische rivalen. Dat werd verleden week nog eens duidelijk toen de regering van president Bush wapenverkopen bekend maakte aan zo maar even acht landen: Israël en de Arabische bondgenoten Saudi-Arabië, Egypte, Koeweit, Qatar, Bahrein, Oman en de Verenigde Arabische Emiraten.

Saudi-Arabië en de andere vijf Golfstaten kopen samen voor 20 miljard dollar wapentuig. Tot het pakket behoren ook 30 miljard dollar militaire hulp aan Israël en 13 miljard aan Egypte, grotendeels voor de aankoop van Amerikaanse wapens.

Volgens de Amerikaanse minister voor Buitenlandse Zaken Condoleezza Rice, die vorige week een rondreis maakte in het Midden-Oosten, versterken de wapenaankopen “de gematigde krachten in de regio” en passen ze in “een bredere strategie om de negatieve invloed van de Hezbollah, Al-Qaida, Syrië en Iran te counteren”.

Analisten zien in de wapenleveringen aan de onstabiele regio meer sinistere, commerciële motieven. “Voor de Amerikaanse wapenindustrie valt Kerstmis dit jaar in juli”, zegt Natalie Goldring, onderzoekster aan het Centre for Peace and Security Studies van de universiteit van Georgetown in Washington.

Goldring gelooft niet dat de wapenverkoop Iran zal afschrikken. “Vorige pogingen om Iran te isoleren als onderdeel van een ‘As van het Kwaad’ hebben ertoe geleid dat gematigde politici monddood zijn gemaakt en dat de regering sterk investeert in de ontwikkeling van conventionele en nucleaire wapens”.

De Verenigde Staten herhalen volgens Goldring steeds weer dezelfde fout: ze lijken te geloven dat ze met zekerheid kunnen voorspellen welke landen in de loop van de volgende twee, drie of vier decennia een stabiel regime zullen kennen. “De VS zijn in een wapenwedloop met zichzelf verwikkeld”, zegt Goldring. Ze proberen de regio te “stabiliseren” met steeds nieuwe wapenleveringen en militaire hulppakketten.

De kans op een nieuwe wapenwedloop in de regio is reëel, vindt ook Frida Berrigan van de New American Foundation, een “radicaal-centristische” denktank. “De regering probeert de schade die is aangericht door de rampzalige oorlog in Irak te herstellen door meer olie op het vuur te gooien. Ze levert wapens aan een regio in de greep van een sektarisch conflict dat steeds verder uitdijt.”

Daarbij komt dat de acht landen die nieuw Amerikaans wapentuig krijgen allemaal een matige tot slechte reputatie hebben inzake mensenrechten. De inbreuken gaan van marteling en mishandeling van gevangenen (Qatar, Egypte en Israël) over illegale executies (Koeweit) tot allerlei vormen van lijfstraffen (Koeweit, Saudi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten). Volgens een rapport van het VS-ministerie van Buitenlandse Zaken hebben alleen in Israël de burgers de mogelijkheid om “geweldloos van regering te veranderen.” (IPS, Thalif Deen)